குட்டைக்குள் ஆட்டு மந்தை

இது ஏதோ வெளியில் திரியும் ஆட்டு மந்தையை விமர்சிக்கும் பதிவு என்று எண்ணிவிட வேண்டாம். இந்தப் பதிவு, என்னிலிருந்து தொடங்குகிறது. ஆம்..நானும் இந்த மந்தையில் கண்ணைக் கட்டி விட்டது போல் நுழைந்த ஓர் ஆடு தான்.
எந்த மந்தை? B.E என்ற மாயா பஜார் படிப்பைத் தேடி ஓடிக் கொண்டிருக்கும் மந்தை.
நான் பொறியியல் படிப்பை முடித்து மூன்று ஆண்டுகள் ஆகின்றன. படித்து முடித்து வெளியே வந்த பிறகு தான் இந்த மர மண்டைக்கு விளங்கியது. இந்தக் கூட்டம் ஒரு கண்கட்டி வித்தையை நம்பி ஏமார்ந்து கிடக்கிறதென்று.
பலர், பலவாறாக இந்த படிப்பை பற்றி உயர்வாகவும் தாழ்வாகவும் பேசிக் கொண்டே தான் இருக்கின்றனர்.
உயர்வாகப் பேசுபவர்களின் பெரும்பாலானோர் முன்வைக்கும் வாதம், இந்தப் படிப்பை படித்தால் தான் உடனடி வேலை வாய்ப்பு என்பதாகும்.
தாழ்வாகப் பேசுவோரின் வாதம், படிக்கும் படிப்புக்கும், வேலைக்கும் சம்மந்தமே இருப்பதில்லை; மேலும், வேலை வாய்ப்பு குறித்த சந்தேகங்கள் பல இடங்களில் எழுப்பப் பட்டுக்கொண்டே இருக்கின்றன என்பதாகும்.
நான், இந்த ஆட்டு மந்தையின் தவறை வேறொரு கோணத்தில் பார்க்கின்றேன். இந்தக் கோணம் தான் எங்கள் தவறை பட்டவர்த்தனமாக பல் இளிக்க வைக்கிறது.
நம் நாட்டில், ஒவ்வொரு ஆண்டும் B.E படித்துவிட்டு வெளியே வரும் நபர்களின் எண்ணிக்கை, அமரிக்கா மற்றும் சீனாவின் எண்ணிக்கையின் கூட்டுத் தொகையை விட அதிகம்! இவர்களில் சொற்பமானவர்களே ஐ.டி மற்றும் உற்பத்தித் துறையில் ஓர் வேலையில் அமருகிறார்கள். மற்றவர்கள், தங்களுடைய படிப்பை ஒப்பிடும்போது, மிகக் குறைவான சம்பளத்தோடு கிடைக்கப் பெரும் ஒரு வேலையை வேறு வழியில்லாமல் ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள். (அதிக வேலை நேரம், தொழிலாளர்களின் நலன் கருத சங்கங்கள் இல்லாமை, வலுக்கட்டாயமாக திணிக்கப்படும் நுகர்வுக் கலாச்சாரம் போன்றவற்றை பார்க்கும் போது ஐ.டியில் கிடைக்கும் சம்பளமும் குறைவே).
இந்த வாதத்தை முன்வைக்கும் போது, பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்தை முடிவு செய்யும் தீர்க்கதரிசிகளான பெற்றோர்கள், வேறு மாதிரியாக பேசுகின்றனர்.
அதாவது, முயல்பவன் பிழைத்துக் கொள்கிறான். முயலாதவன் கிடைத்ததை வெல்லக் கட்டியாய் நினைத்து தின்று விடுகிறான் என்பதாக!
இந்த 'முயற்சி' என்ற ஒரு வார்த்தையை தான் நான் மட மந்தையின் வார்த்தையாகப் பார்க்கிறேன்.
'முயற்சி' வெற்றி அடைய எத்தனை காரணிகள் தேவைப் படுகின்றன என்று யோசிக்கத் தோன்றுகிறது.
௧. பெற்றோர் எதிர்பார்ப்பது, 'வெறி'..'வெறி' ஒன்று மட்டுமே. படிப்பை ஒரு அனுபவமாக யாருமே அணுகக் கூடாது. அதை வெறியோடு படித்துக் கிழிக்க வேண்டும் என்பது இவர்கள் வாதம். சரி, போகட்டும்! ஒருவன் வெறித்தனமாக முயல்கிறான்..அது மட்டும் போதுமா??
௨. ஒவ்வொரு மூளைக்கும் ஓர் கொள்ளளவு இருக்கிறது. அதாவது, ஞாபக சக்தி. சரி..கஷ்டப்பட்டு அதையும் அதிகரித்துவிட்டோம். அடுத்து?
௩. முக்கியமான ஒன்று, யாருக்கு எது வரும் என்பது..
மரபு ரீதியாக ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு படிப்பினையில் ஆர்வமிருக்கும். அதை இனம் கண்டு கொண்டு, அந்த குறிப்பிட்ட படிப்பை ஊட்டி வளர்த்தால், வெறியாட்டமும், வல்லாரைக் கீரையும் தேவையே இல்லை என்று பிள்ளைகளின் வாழ்க்கையை முடிவெடுப்பவர்கள் ஒப்புக் கொள்ளமாட்டேன் என்கிறார்கள்.
இந்த வாதத்தை முன்வைக்கும் ஒவ்வொருவரையும்,
'முடியாத விஷயத்திற்கு காரணம் கற்பிக்காதே. என் பிள்ளையை கெடுக்காதே" என்று திட்டித் தீர்க்கின்றனர் பெற்றோர்.
இவர்கள், நம் பாடத் திட்டம் எந்த நோக்கத்தோடு வடிவமைக்கப் பட்டிருக்கிறது என்று உற்று கவனித்தால், இது கற்பிதம் அல்ல; அறிவியல் ரீதியாகவும், அரசியல் ரீதியாகவும் இது தான் உண்மை என்று புரியும்.
இந்த ஆட்டு மந்தை, எல்லா ஆடுகளையும் ஒரே குட்டையில் குளிக்க வைக்கத் தயார் படுத்துகிறது. அந்தக் குட்டையின் கொள்ளளவைக் காட்டிலும் கூடுதலான கால்கள் உள்ளே நுழையும் போது, சறுக்கி விழத் தான் செய்யும் என்ற உண்மையை புரிந்து கொள்ள மறுக்கிறது. அந்த சறுக்கல், இயலாமையின் காரணமாக அல்ல!
சுவர் மீது கால் வைத்து அழகாக மேயக் கற்றுக் கொண்ட ஒரு ஆட்டை பிடித்து, ஓட்டப் பந்தையத்தில் ஓட விட்டால் என்ன  விளைவு ஏற்படுமோ, அது போலவே இதுவும்.
மேலும், நல்ல சம்பளம் தரும் ஒரு வேலையை பிடிக்க விழுந்து விழுந்து படிப்பது மட்டுமே பொருளாதார ரீதியில் உயர்வைத் தரும் என்ற எண்ணம், அடிமட்ட முட்டாள் தனம் அன்றி வேறில்லை. நம் நாடு ஒரு காலத்தில் பல துறைகளில் வல்லுனர்களை பெற்றிருந்த போது, இப்போது இருந்ததை விடவும் அதிக பலத்தோடு திகழ்ந்த உண்மையை இவர்கள் உணர மறுக்கின்றனர்.
பி.ஈ படிப்பிற்கு கிராக்கி ஏற்பட்டது போல, பல துறைகளுக்கான மவுசு அதிகரிக்கும் போது, அத்துறைகளுக்கு இது வரை இல்லாத இடம் புதிதாக உருவாக வழி வகை ஏற்படும். புதிய துறைகளில் நம் நாடு சிறந்து விளங்கும் போது கிடைக்கப் பெரும், 'அறிவு வளம்' ஒட்டுமொத்த மக்களின் பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கு வழிவகுக்கும்.
இன்று நம்மிடம் ஓர் கணித மேதையில்லை!
பேர் க்ரில்ஸ்-ஐ போன்ற ஓர் அதி நவீன காட்டுவாசி இல்லை!
வாஸ்கோட காமாவை போன்ற ஊர் சுற்றி இல்லை!
உலகில் உள்ள பொருளாதார வல்லரசு நாடுகள் எல்லாம், தங்களிடம் உள்ள தொழில்நுட்பத்தை விற்றே பலவற்றை சாதிக்கின்றன. நாமோ, நம்மிடம் உள்ள அறிவு வளத்தை, வெளிநாட்டு கம்பெனிகளுக்கு காசுக்காக விற்றுக் கொண்டிருக்கிறோம். நம் பார்வை, பொறியியல் முடித்துவிட்டு ஓர் ஐ.டி வேலை என்ற குறுகிய வட்டத்தினுள் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. இது மாற வேண்டும். மாற்ற வேண்டும்..